Έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει μια αντίστροφη σχέση μεταξύ της διάρκειας ύπνου και τις παχυσαρκίας.
Οι πιθανοί μηχανισμοί μέσω των οποίων η στέρηση ύπνου οδηγεί σε παχυσαρκία είναι πολλοί:
α) Η απώλεια ύπνου οδηγεί σε κόπωση την επόμενη ημέρα και επομένως σε ελαττωμένη δραστηριότητα που αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την παχυσαρκία.
β) Η απώλεια ύπνου προκαλεί διαταραχές ορμονών όπως μείωση λεπτίνης και αύξηση της γκρελίνης που με την σειρά τους διεγείρουν την αίσθηση πείνας και την επιλογή τροφής, οδηγόντας επίσης σε παχυσαρκία.
γ) Τις ώρες της αϋπνίας υπάρχει ευκαιρία για φαγητό και κυρίως για αυξημένη πρόσληψη υπερθερμιδικών τροφών που οδηγούν επίσης σε παχυσαρκία.
Ενήλικες και παιδιά που κοιμούνται αργά, θα ξυπνήσουν κουρασμένοι το πρωί. Είναι λιγότερο πιθανό να πάρουν πρωινό εκείνη την ώρα, μεταφέροντας έτσι μεγάλο όγκο γευμάτων πριν από τον ύπνο. Επίσης, στα άτομα με στέρηση ύπνου λόγω των ορμονών που αναφέρθηκαν καθώς και άλλων ορμονών μειώνεται
ο μεταβολικός ρυθμός και επηρεάζεται η θερμογέννεση. Σαν αποτέλεσμα, οι άνθρωποι που δεν κοιμούνται καλά, κρυώνουν, θέλουν να φάνε περισσότερο, δεν νιώθουν ευεξία, προτιμούν την καθιστική ζωή, αποφεύγουν να ασκηθούν και αρχίζουν να παίρουν όλο και περισσότερο βάρος.
Πηγή:
dattilo AN etal Obesity 2012-1-18
Taheri s Arch dis Child 2006 881-884
Burl j et aU sleep Medicine 2014 71-75